Historia PTChPRiE w Polsce
W latach 30. ubiegłego wieku powstają w Europie ośrodki chirurgii plastycznej i zostaje wyodrębniona specjalność chirurgii plastycznej. W dużej mierze było to następstwem konieczności leczenia następstw ciężkich urazów po I wojnie światowej.
W Polsce działalność tej specjalności wiąże się z nazwiskami prof. Władysława Dobrzanieckiego i dr. Stanisława Michałek-Grodzkiego.
Po II wojnie światowej dr Stanisław Michałek-Grodzki zorganizował oddział chirurgii plastycznej w szpitalu rejonowym w Polanicy-Zdroju. Dało to początek rozwojowi tej dziedziny w Polsce, a ośrodek w Polanicy-Zdroju zdobywał coraz większą renomę.
Szkolenia pierwszych chirurgów plastyków odbywały się w doświadczonych ośrodkach w Czechosłowacji, zwłaszcza u prof. Franciszka Buriana w Klinice Chirurgii Plastycznej w Pradze. Tam szkolenie odbył w 1951 roku dr Michał Krauss, który w Polanicy-Zdroju tworzył 75-łóżkowy ośrodek leczniczy, naukowy i szkolący. Wiele lat pracy (1951-1976) prof. Michała Kraussa wprowadzającego różnorodne metody operacyjne przyniosło efekt przeszkolenia wielu chirurgów plastyków i podniesienie rangi tej specjalności oraz rozszerzenie współpracy z innymi specjalnościami zabiegowymi. W 1976 roku kierownictwo ośrodka przejął prof. Kazimierz Kobus, który rozszerzył zakres działalności, przy współpracy z innymi specjalistami krajowymi i zagranicznymi.
W latach 50. XX wieku równolegle z chirurgami plastykami wykorzystywali w swojej działalności metody operacyjne chirurgii plastycznej chirurdzy dziecięcy (prof. Jan Kossakowski, prof. Wanda Poradowska) i chirurdzy ogólni (prof. Henryk Kania).
Stopniowo powstawały oddziały chirurgii plastycznej przy Akademiach Medycznych (Warszawa, Kraków, Gdańsk, Łódź), a także oddziały we Wrocławiu, Zabrzu i przy szpitalu wojskowym w Warszawie. W 1964 roku zostaje opracowany przez lekarzy ówcześnie działających w chirurgii plastycznej program specjalizacji, a chirurgia plastyczna zostaje uznana za odrębną specjalność. W 1967 roku Ministerstwo Zdrowia powołuje konsultanta krajowego ds. chirurgii plastycznej. Pierwszym konsultantem zostaje prof. Michał Krauss. W 1968 roku Ministerstwo Zdrowia przyjęło plan rozwoju chirurgii plastycznej i powołało kliniki i oddziały lub pododdziały w ww. miastach.
W 1957 roku przy Towarzystwie Chirurgów Polskich tworzy się Sekcja Chirurgii Wytwórczej. Pierwszym prezesem zostaje prof. Henryk Kania, a wiceprezesem dr Michał Krauss. W 1963 roku sekcja zmienia nazwę na Sekcja Chirurgii Plastycznej Towarzystwa Chirurgów Polskich. W 1971 roku sekcja przyjmuje nazwę Sekcja Chirurgii Plastycznej i Rekonstrukcyjnej. W latach 1957-1986 sekcja organizuje 17 konferencji naukowych (zwykle odbywających się co 2 lata) oraz 8 sympozjów i sesji naukowych.
W roku 1986 z inicjatywy prof. Michała Kraussa Sekcja Chirurgii Plastycznej i Rekonstrukcyjnej Polskiego Towarzystwa Chirurgów Polskich przekształciła się w Polskie Towarzystwo Chirurgii Plastycznej i Rekonstrukcyjnej (zarejestrowane w Urzędzie Miasta st. Warszawy w dniu 26.06.1986 r.). Wówczas powołano sekcje towarzystwa: Chirurgii Rekonstrukcyjnej Głowy i Szyi, Mikrochirurgii, Leczenia Oparzeń. Początkowo aktywna działalność sekcji przygasła i w pewnym momencie utworzono samodzielne Towarzystwa: Mikrochirurgii i Leczenia Oparzeń.
W 1997 roku zmieniono nazwę na Polskie Towarzystwo Chirurgii Plastycznej, Rekonstrukcyjnej i Estetycznej (statut zarejestrowany w Sądzie Wojewódzkim w Warszawie dnia 26.02.1998 r.).
Od 1986 roku zwołano 13 zjazdów naukowych Towarzystwa oraz sympozja specjalistyczne: mikrochirurgii (ostatnie w 1990 r.), chirurgii rekonstrukcyjnej głowy i szyi (ostatnie w 1990 r.), leczenia oparzeń (ostatnie w 1990 r.).
W 1981 roku Sekcja Chirurgii Plastycznej i Rekonstrukcyjnej Polskiego Towarzystwa Chirurgów Polskich liczyła 29 członków zwyczajnych – specjalistów chirurgii plastycznej. W 2012 roku Towarzystwo liczy ok. 200 członków, w tym przeszło 160 specjalistów chirurgii plastycznej.
Decyzją Zarządu Głównego Towarzystwa z dnia 11 grudnia 2011 r. powołano Specjalistyczną Sekcję Chirurgii Estetycznej i zalecono opracowanie regulaminu sekcji.
10.04.2012
Opracował: dr n. med. Jerzy Potocki
W latach 1975–1980 kierował pracą pododdziału chirurgii plastycznej w Klinice Chirurgii Ogólnej i Plastycznej w Centralnym Szpitalu Klinicznym AM przy ul. Banacha. W latach 1981–2002 pracował w Klinice Chirurgii Plastycznej CMKP w Warszawie pod kierownictwem prof. dr hab. med. Michała Krausa, a następnie prof. dr hab. med. Józefa Jethona – na stanowisku adiunkta, a następnie starszego wykładowcy. Jest odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi oraz odznaką honorową „za zasługi dla ochrony zdrowia” nadaną przez Ministra Zdrowia.
Od rozpoczęcia specjalizacji z chirurgii plastycznej był związany z działalnością Sekcji Chirurgii Plastycznej i Rekonstrukcyjnej Towarzystwa Chirurgów Polskich. W latach 1971–1980 pełnił funkcję sekretarza Zarządu Sekcji. W następnych latach był członkiem Zarządu Sekcji. W 1986 roku podczas przekształcenia sekcji w samodzielne towarzystwo – Polskie Towarzystwo Chirurgii Plastycznej i Rekonstrukcyjnej pełnił funkcję sekretarza Zarządu Głównego, współorganizując w Warszawie w 1987 roku I Zjazd PTChPiR. W latach 90. był członkiem Zarządu, członkiem Komisji Rewizyjnej i Komisji Etycznej.
dr n. med. Jerzy Potocki
ZASTRZEŻENIE Treści z naszego portalu są jedynie wskazówkami dla zainteresowanych i zawsze rekomendujemy skonsultowanie się z wykwalifikowanym specjalistą w przypadku jakichkolwiek pytań lub wątpliwości dotyczących danego tematu. Nie są to treści edukacyjne. Administratorzy portalu nie ponoszą żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych na naszych stronach. Wszelkie treści umieszczane na niniejszej stronie internetowej chronione są prawem autorskim.
